Iimbitahan ko si Lolo Mag-Videoke

         Isang araw, dinala namin ang aming lolo sa St. Paul’s Hospital Iloilo dahil nananakit daw ang kanyang likuran at ubo siya nang ubo. Doon nalaman na may tubig daw ang kanyang baga. Nariyan daw sa 700 ml ang nakuha mula sa nagtitiis niyang baga.

          Buti  na lang at malinis, malapad, at maaliwalas ang silid na aming tinuluyan sa ospital. Mukhang bagong pintura ang mga pader nito at kumpleto naman ito sa kagamitan. Feeling ko nag-hotel lang si lolo. Buti na lang may philhealth at senior citizen card siya kaya’t menos gastos.

          Nagbantay ako buong umaga pero nang dumating na ang aking pinsan, umalis din naman ako para makipagkita sa mga kaibigang sina Ciong at Jo sa Atrium Mall. Dumiretso na lang kami sa SM City para magkwentuhan at mag-bonding upang hindi naman masayang ang madalang naming pagkikita. Kasama rin nila si Lynn na ngayon ko lang mismo nakilala.

          Ang plano namin noong araw na iyon ay mag-videoke kaya’t pumunta kami sa Quantum. Kaya lang maraming mga estudyante at iba pang mga kustomer na pumupuno ng mga videoke rooms kaya’t habang wala pang bakante ay inabala na lang namin ang mga sarili sa mga laro gaya ng basketbol, karera ng sasakyan, hockey, at baril-barilan kung saan parang titirahin mo yung maliliit na aliens na lumilipad. Hindi namin namalayan, marami na palang nakatapos magkaraoke at naunahan na kami ng ibang mga kustomer.

   

   Dumiretso na lang kami sa Bibo pero puno rin. Nagulat lang kami kung ba’t ang daming tao ang nakalibot sa entabladong nakatayo malapit saToy Kingdom . Dumating pala ang mahusay na mang-aawit na si Sarah Geronimo. Simple lang ang kanyang kagandahan at hindi nakakasawa. Parang hindi na siya kumanta at nag-plug lang ng konsyerto niya na gaganapin sa Central Philippine University sa susunod na araw.

           Bago namin makalimutan ang plano namin sa araw na iyon, bumalik kami sa Bibo at nagbabasakaling may bakanteng silid para sa karaoke. Salamat sa Diyos at mayroon nga! Sabik talaga kaming kumanta at the top of our lungs. Kahit hindi abot ang mga nota ay hataw pa rin kami sa pagbirit. Ang finale song namin ay ang “Survivor” ng Destiny’s Child. Ang saya saya lang!

       
         Anong aral ang natutunan ko sa araw na ito? Kung may gusto kang isang bagay na nais mong makamtan, babalik-balikan mo ito bitbit ang pag-asa na may ilalaan para sa iyo. Gaya ng kwento ko, plano talaga namin ang mag-sing-along. Hindi namin natupad ito kapag nawalan kami ng pag-asa na makakanta dahil puno lagi ang mga silid para sa videoke. Kung huminto kami sa paghintay o sa paghanap ng maaaring pagkantahan, eh di siguro nag-malling na lang kami at tumingin-tingin lang sa mga mamahaling mga bagay sa mga pamilihan, hindi ba? Inaasahan din na mahaba ang iyong pasensya habang unti-unti mong inaabot ang iyong mga ninanais. Sa pagbalik ko sa ospital, kinakailangan ko talaga ang asal na ito kasi magiging abala ako sa pagbili ng mga gamot at pagbayad ng mga bayarin. Kapag lumabas na si lolo sa ospital, iimbitahan ko talaga siyang mag-videoke.
          Kaya’t huwag mawalan ng pag-asa at habaan pa ang pasensya. Kung gugustuhin, may mararating.

"That's What I Am" is an Inspiring, Eye-opener Film

          The coming of age movie, "That's What I Am", offers us a lot of life lessons from which not only teenagers can learn from but also can be an eye-opener to adult viewers. Directed by Michael Pavone, this film talks about acceptance, courage, and believing in oneself amidst the judgmental society that is encompassing us nowadays.
          I can say that yes, it's the same old story where nerds and geeks are labeled losers and by joining their clique, you become a loser yourself. However, typical as the scenario may seem, the film adds some maturity by introducing characters to complement the adolescents' naive behaviors. There's Mr. Simon (Ed Harris), a brilliant teacher who passionately shares his wisdom to his students not only on subject matters but on life values as well. The main character and the narrator of the film, 12-year-old Andy Nichol (Chase Ellison), also struggled with an obssessive-compulsive father who teaches him how to do things specifically such as the proper way of mowing grass or putting glue on his broken airplane toy. Other parents in the story also try to get involved in their children's endeavors.

         One of the unforgettable cast in the movie is Stanley aka Big G (Alexander Walters) who is the tallest guy in the campus sporting a thick orange hair and ears too big for his head. Due to his looks, he is being ridiculed and bullied by the other students in school. Despite this, he keeps his cool and stays dignified, not stepping down to the level of his criticizers as much as possible.
          It is when Mr. Simon partnered Andy with Big G that the former realized that there is more to this big guy than what meets the eye. At first, Andy was hesitant to work with Big G because he might also be teased by the arrogant kids in their school but he accepted the responsibility and became became friends with him eventually. Big G believed in himself that he even did an acapella during the school's talent show. His bestfriend wouldn't allow him to sing at first because he may be shouted and screamed at but Big G didn't succumb to any discouragement. During his performance, everyone was amazed by his voice even his fearful bestfriend. Big G showed how we must not give others the right to put us down or ruin our self-esteem. You should watch out for the kid who played the drums magnificently.The movie suggests us that if you believe in your heart that you can be a singer then tell yourself, "I am a singer. That's what I am!". If you believe you can be a writer like Andy, then strongly say, "I am a writer. That's what I am!".

          This true-to-life based movie also also reflects our fast-changing society. If there are bullies in school, we also have criminals, corrupt government officials, drug syndicates, and terrorists that continue to create war that endangers many innocent lives. However, we also have dreamers in campus who reflect those people in the society who unstoppably reach for their goals in life and become positive models to so many individuals. I really like how Mr. Simon defined peace in a contest that made him won a car. As the students eagerly paid attention to him, he wrote in the blackboard this equation: Human Dignity  + Compassion = Peace.
         Watch out for the cool outfits of the characters since the plot is set in the 80's where televisions still register black and white images. I admit that the actors' clothes are coming back in today's fashion scene.
          This film is an official selection to the Santa Barbara International Film Festival 2011.

Welcome to the Rileys: Simple Yet Captivating

          There is something about simple movies that amazes me. Yes, they don't possess killing camera effects or remarkable background sounds yet its honesty and genuineness make these movies worth watching. This is true to the film, Welcome to the Rileys, which is directed by Jake Scott and stars the twilight chic Kirsten Stewart (Mallory).
          Together with Stewart is Golden Globe winner James Gandolfini (Doug Riley), a man in 40's or 50's whose daughter died in a car accident causing him to lead a life of quiet desperation. His change of attitude much affected her wife, played by Melissa Leo, to whom he hardly give loving attention since the tragedy. Together, the couple began to reconcile their personal feelings and biases toward each other as they encountered Mallory, a teenage angry runaway living a dangerous life as a stripper. Their newfound relationship with the young girl, whom Doug Riley treated as some kind of replacement to her daughter, paved the way for the stripper to change her promiscuous ways and start anew such as quitting smoking and continuing school.

          So what if the film doesn't incorporate noticeable music in most of the scenes. The truthful emotions of each of the character were evident enough to compensate such aspect. Plus, the significant lines of the actors were something you should lend some ears to because they certainly depict life's realities. The candid scenes would boldly speak about the characters' behavior and their sincere views regarding their situation.
          Obviously, one will discover a different side of Kirsten in this film. She showcased her fierce and wild side as a girl who pays her apartment by trading her body and soul to those men seeking sexual satisfaction. Her parents died in a crash too and therefore, grew up with no real guardians to protect and raise her well. However, when these couple, who had not fully recovered in their loss, met Mallory, they tried to offer the care, support, and love to her- thing that they could have given more to their real daughter if she were still alive.

           But Kirsten's role knew best. She knew she couldn't be that child even if the earth turned upside down. Yes, she truly loved the brand new underwear given to her by the couple when she started to feel pain urinating as well as the allowance given to her by Doug, but it came to a point that she realized she must live the life she wanted and not become someone else she's not. The decision of Mallory to run apart from the couple became the dawn of a new beginning to live their own separate lives and learn from the meaningful relationship that she and the couple formed. Doug and her wife assured Mallory that their doors are open whenever she needed somebody to run to when things get tough.
          I just simply loved this film with all its simplicity and straight-forwardness. It may not be compared to other high-end films, yet the story's ability to mirror the complications of real relationships and how the people involved search the meaning for their existence make this film perfect enough to realize that we can only find peace within ourselves if we just allow ourselves to.

Polvoron, Si Levin, at Ang Ibong Binabalanse

            Isang araw, tumambay ako sa bahay namin sa city at doon ay chumika ako sa aking pinsan na gumagawa ng matamis at nakakaganang polvoron. Binebenta niya ito ng php 1.25 kada piraso. Marami namang bumibili dahil dinadaanan ang kanyang tindahan ng mga estudyante mula sa malapit na unibersidad. Natatandaan ko pa noong bata ako, bumibili ako ng polvoron at sinisipsip ito mula sa kasama nitong maliit na straw.

           Habang patuloy na naghuhulma ang aking pinsan ng mga bilog na polvoron at binabalot ito sa cellophane, nilalaro ko naman ang kanilang alagang asong si Levin na crossbreed ng shih tzu at Japanese spinx. Napaka-cute naman siyang pagmasadan sa kanyang t-shirt at gusgusing mukha. Parang laruang doggie lang siya na madalas kong matagpuan sa mga toy stores. Tahimik niyang pinagmamasdan ang mga dumaraan na mga tao at mga pumapasadang bisikleta sa eskinita na tila naghahanap ng kalaro.

Si Levin ay naaantok.

Si Levin ay pa-shy effect.

Si Levin ay seductive.

Si Levin ay dedma sa akin.

           Tapos, dahil hindi pa kami close ni Levin kasi parang kumakahol pa siya sa akin sa tuwing nasisilayan niya ako, pumunta na lang ako sa kwarto at pinaglaruan ang parang porselanang ibong naka-display sa shelf. Wala lang, nasasayahan lang akong ilagay ang “beak” nito sa akin daliri na kahit anong gawing galaw ng aking kamay ay hindi pa rin ito nalalaglag.

Ang buhay ay dapat balanse lang.

           Tulad ng ibon na ito, kailangan din natin ng balanse sa buhay- may panahon para sa pagtatrabaho (gaya ng pagtitinda ng polvoron )at may oras din para sa mga kasiyahan sa pang-araw-araw (gaya ng paglalaro kasama ng pet dog mo). Gaya nga ng sabi nila, nakakasama rin ang sobra. Kapag trabaho ka nang trabaho, maaaring magkakasakit ka dahil sa pagod at magtatampo rin ang mga kamag-anak mo dahil parang nawawalan ka na ng oras sa kanila. Kapag sobra naman ang kasiyahan, maaaring makakaligtaan mo rin ang mga importanteng mga responsibilidad sa iyong buhay.

           Sa araw na ito, natutunan ko ang kahalagahan ng “balance” para nang sa ganoon, sakto lang ang enerhiyang ginugugol natin sa lahat ng aspeto ng buhay— mapa-pag-ibig, mapa -pinansyal, o mapa-pamilya man ito.

Tulog na 'Di Bitin

          Uminom ako kagabi ng iced latte sa isang coffee shop kasama ng aking mga kabarkada sa highschool. Tila malakas yata ang tama ng inumin na ito sa akin na hirap akong makatulog hanggang sumikat ang araw. Nakakainis dahil kahit anong pilit kong makatulog nang tuloy-tuloy, gigising ako sa gitna ng minu-minutong pagkaidlip kaya heto ako ngayon, medyo kumikirot ang ulo at hindi alert, alive, at enthusiastic.
           Maliban sa kape, isa ring dahilan kung ba't hindi ako makatulog ng 7-8 oras sa isang araw (na siya raw wastong haba ng oras ng tulog para sa may sapat na gulang na kagaya ko upang maging produktibo sa kanyang mga gawain) ay ang shift work kung saan kailangang dilat ang aking mga mata mula 11 pm hanggang 7 am. Nasisira nito ang nakasanayan na ng katawan ko na matulog sa gabi at gumising buong araw. Ito siguro ang circadian rhythm o ang biological clock function ng aking katawan na nagpapagana ng aking sleep-wake cycles. Kaya't kapag may trabaho ako sa gabi hanggang tumilaok ang manok, tila hindi maiiwasan ng aking katawan na makaramdam ng pagod at paghina.
          Ginagawa ko ang aking makakaya na sanayin ang sarili sa shift work at kasama rito ang pagbawi sa mga oras ng tulog na ipinagkait ko sa aking katawan. Siyempre, gaya ng pagtulog ng kaunting oras, hindi rin malusog ang sobra-sobrang pagkaidlip. Hindi ba't naranasan mo nang matulog nang higit sa iyong nakasanayan ngunit nang nagising ka ay antok at paghihina pa rin ang iyong nararamdaman? Ito'y dahil imbis na gumising ka na at harapin ang buhay, pinili mo pa ring humimlay na siyang umudyok sa iyong melatonin hormones na manatili nang mas matagal sa iyong katawan kahit ika'y gising na.
          Ang melatonin ang siyang inilalabas ng pineal gland sa utak kapag madilim na ang iyong silid at handa ka nang matulog. Sapagkat natulog ka nang higit sa kinakailangan ng iyong katawan, humina ang iyong sleep system at akala mo'y kulang pa ang iyong pahinga sa oras na nilisan mo na ang kama.
          Pero, paano nga ba natin masasabi na nasa tama ang ating pahinga? Sabi ng mga pag-aaral, kahit 7-8 oras ka pa raw natulog at pag-gising mo ay parang ngarag at iritable pa rin ang iyong pakiramdam, maaaring kulang o sobra ang iyong pahinga. Ang iba naman, kahit limang oras lang ang tulog at kinaumagahan ay bibong-bibo sila, maaaring tama lang ang haba ng tulog na kanilang inilagak sa kanilang katawan.
           Mayroon kasing tinatawag na basal sleep need o ang kahabaan ng tulog  na nais ng ating katawan sa pang-araw-araw. Dapat nating isaisip na napakaindibidwal ng pangangailangan sa tulog ng bawat tao. Ang mga bata ay karaniwang natutulog ng 11-12 hours kasama ng siesta sa tanghali. Ang mga sanggol naman ay natutulog ng 3-4 oras tapos gigising ng 1-2 oras, matutulog at gigising na naman ulit - ito ang sleep-wake cycle nila sa kabuuang 24 oras.
          Kung may basal sleep need, mayroon ding sleep debt. Ito ang mga tulog na hindi natin naibigay sa ating katawan dahil sa sakit, poor sleep habits, at bisyo gaya ng paninigarilyo at pag-inom ng alak. Kapag hindi raw natin nabayaran ang sleep debt na ito, maaaring makaramdam tayo ng antok sa oras na dapat ay alerto tayo.
          Kaya ako, binibigyan ko na ngayon ng kaukulang pansin ang pagtulog. Ang kaunting tulog kasi ay nakakaapekto raw sa ating produktibidad at abilidad ng utak na humagilap ng impormasyon. Hindi lang iyan, maaari ka ring magkaroon ng diabetes, obesity (mas chichibog ka nang maramiu kapag kulang ang iyong tulog), sakit sa puso, at depresyon.
          Ito ang mga kaunting tips para ika'y magkaroon ng tamang tulog para masasabi mo rin na sleep is a luxury.

• Magkaroon ng iskedyul sa oras ng pagtulog at paggising. Ugaliing sundin ito kahit sa weekends.
• Huwag uminom ng mga inuming may caffeine dahil ang epekto nito ay tumatagal ng 12 oras. Bawal din ang mga tobacco products sa gabi. Huwag uminom ng tubig o ibang fluids isang oras bago matulog basta't siguraduhin lang na nakainom ka ng 1-2 litro sa isang araw. Iwasan din ang alkohol dahil hindi ito makatutulong sa kalidad ng pagtulog.
• Siguraduhing tapos ka nang mag-dinner 2-3 oras bago humapay sa kama. Kapag nagugutom sa panahon ng pagtulog, kumain ng pagkaing magaan sa tiyan pero hindi mataas ang sugar content. Ang tryptophan ay makatutulong sa pag-relax ng katawan at makikita ito sa gatas, pabo, yogurt, tuna, at mani. 
• Isang oras bago matulog, maaaring maligo sa maligamgam na tubig, o makinig sa nakakapahingang musika.
• Patayin ang ilaw, ang mga nakagagambalang mga tunog, at siguraduhing komportable ka sa iyong kama at mga unan. Nararapat din na tahimik ang paligid para walang abala sa iyong pagtulog.
• Gamitin lamang ang kama sa tulog at sex. Iwasan ang mga sleep stealers gaya ng panonood ng tv, paggamit ng laptop at pagbasa sa higaan.
• Pwede ring mag-exercise sa araw (gaya ng pagtakbo at paglangoy) o ilang oras bago matulog (huwag lang ang agarang pag-exercise bago matulog dahil maaaring manakit ang iyong mga kalamnan na siyang magpapahirap sa iyong umidlip). Ginagamit ng katawan ang pagtulog para sa repair and recover. Kung hindi sapat ang nararapat na ayusin ng katawan, makakaapekto ito sa iyong sleep cycle.

          Kaya ngayon, sinisiguro ko na makatatanggap ang aking katawan ng sapat na pahinga. Alam kong ang wastong tulog ay makapagbibigay lakas sa akin laban sa pagod at mga samu't saring sakit nang sa ganoon, masasabi kong ang tulog ko ay 'di bitin.

mga sanggunian:

http://stason.org/articles/wellbeing/sleep/how_many_hours_do_you_need_to_sleep.html 

http://www.wikihow.com/Sleep-Better

http://www.formerfatguy.com

http://medheadlines.com

http://www.sleepfoundation.org