Apoy Rush

        Akala ko gagawa ang lolo ko ng forest fire. Kakatakot talaga. Kasi naman, noong nagbabantay ako ng tindahan namin, pumunta siya sa aming bakuran at doon ay sinunog ang nakatambak na mga tuyong dahon at sanga kung saan malapit na nakatayo ang malaking punong mangga.

         Laking gulat ko at ng aking lola nang nakaaamoy kami ng usok at nasilayang lumiliwanag ang bakuran. Bigla akong lumabas at dali-daling kinuha ang bitbit na tubig ng aking lolo upang ibuhos sa naglalagablab na mga basura. Nakakakaba. Abot na ng apoy ang mga sanga ng punong Mangga at kung hindi agad agad maapula ito, tiyak masusunog din ang puno.

         Alam kong hindi na makakaya ng aking lolo na bumuhat ng tubig upang ibuhos sa kabundok na mga tuyong dahon at sanga na nasusunog. Isa pa, malayo-layo masyado ang lalakarin mula sa iniigiban ng tubig papunta sa mga tinambak na basura. Hindi ko na alintana ang pagod ng pagkuha ng tubig at ang pagtakbo patungo so likuran ng bakuran. Na feel ko talaga ‘yung tinatawag na adrenaline rush! Pagkatapos kong ibuhos ang isang balde, bibilisan ko uli ang pag-igib ng tubig sapagkat mabilis na namang  umalab at lumaki ang apoy sa mga parte ng basura na hindi pa nababasa.

         Salamat naman at tumulong ang kapitbahay namin- nagbukas-loob sa amin ang isang bata sa pagbuhos  samantala ang kanyang itay ay nag-igib. Pabalik-balik ako at ang bata sa nagdadabang basura hanggang sa ni isang maliliit na mga apoy ay natupok na namin.

         Naisip ko tuloy ang mga nangyayaring mga forest fires sa mundo. Sa sobrang init, nasusunog ang mga kagubatan na siyang naging dahilan ng pagkalbo ng mga bundok at pagkawala ng tirahan ng mga hayop. Napagtanto ko na kung hindi namin natupok ang apoy agad-agad at hinayaan na lang na masunog ang punong Mangga, tila marami pang mga puno ang magiging abo. Sa aming bakuran, may mga puno ng saging, bayabas, at iba pang mga kakahuyan na nakapalibot. Maaaring sa isang iglap, magiging isang malaking lupang walang buhay ang aming bakuran.

          Hindi ko masisisi ang lolo. Matanda na siya at kailangan ng pag-gabay. Sa kabilang banda, nakita ko na kapag apoy na ang maminsala, tila wala itong sinasanto. Kapag hindi mo ito matigil, patuloy itong maghahasik ng lagim- sa mga kabahayan, sa mga malalaking gusali, at higit sa lahat, sa kalikasan. Ang kailangan ay tulong-tulong. Sa ganitong paraan, matutupok natin ang kahit anong problema na dumaan sa ating buhay.

Ayokong Malasing Nang Todo

          Nakaranas akong malasing nang todo. Pero once lang. Naparami yata ako ng inom dahil nadala ako sa Dinagyang fever. Opo, Dinagyang Festival ang panahon na iyon at maraming mga events katulad ng mga banda ang nagsikalat sa buong Iloilo. Siyempre, sugod ako kung saan ang mga kaberks di ba? Hindi naman pwede kill joy. Minsan lang naman to. Pero, hindi ko talaga inasahang masusuka ako sa dami ng ininom. Hindi na talaga yon mauulit. Tinataga ko sa bato, hindi na talaga. Hindi ko alam kung ano ang pinanggagawa ko.
          Pero hindi ako adik sa alcohol. Nagtataka nga ako kung ba't mayroong mga tao na nalululong sa alak at tila nahihirapan silang makaligtas sa tila gayuma na nabibigay nito. Para sa iba, ang pag-inom ay isang paraan upang makalimutan nila ang kanilang mga problema kahit sa kaunting sandali lamang. Sa dahilang alam nilang nagiging mabisa itong lunas sa saglit na panahon, agad silang sasandal sa alak na parang bumibili lang ng over the counter na paracetamol para sa lagnat. Nagugustuhan niya ang epekto na nabibigay ng inumin kaya't paulit-ulit niya itong gagawin na inaakala'y ang problema niya'y biglang mawawala. Kinabukasan, nariyan pa rin ang mga utang sa banko, ang pagbabangayan niya sa girlpren, o ang kalat sa bakuran na dapat noong isang Linggo pa niligpit. Ang mga ito kasama ng matindi at nakakahilong hang-over.
          Sa mga taong adik sa beer o whiskey o gin o mix ng lahat, nabasa ko na isa sa mga paraan upang malunasan ang ganitong bisyo ay ang pagsali sa mga organisasyon ng mga tulad din nilang nalululong sa inumin gaya ng Alcoholic Anonymous. Pero gaya ng ibang mga problema, malaki man o maliit, kailangang sa sarili natin manggagaling ang kasabikang mabigyan ng solusyon ang mga masasakit na kinakaharap natin sa buhay.

          Hindi man ako isang alcoholic, maaaring heto lang ang mapapayo  o opinyon ko sa mga taong lulong sa tagayan:

1.     Tanggapin sa sarili na ikaw ay lulong sa alcohol at kailangan mo ng tulong.
2.      Humingi ng gabay o tulong sa mga taong malapit sa iyo. Kung hindi sa pamilya, maaaring may mga kaibigan kang masasandalan upang mailabas ang iyong mga kinikimkim sa dibdib. Pero ang masmakatutulong sa iyo ay ang sarili mo mismo. Hindi palagi na nariyan ang mga mahal natin sa buhay upang alalayan tayo.
3.       Ano ang mga bagay-bagay o mga pangyayari na nag-uudyok sa iyong uminom? Kapag aware ka sa mga ito at sa iilan pang mga dahilan kung ba’t nahihikayat kang uminom, alam mo na kung ano ang gagawin sa susunod kapag nahaharap ka sa mga naturang pangyayari. Alam mo na ang panahong kung kalian sisigaw ang iyong isipan ng, “ Stop! Ooops! Lalayo muna ako at baka mapa-inom na naman ako”. O di kaya, “Ano naman ba itong iniisip ko? Manonood na lang kaya ako ng paborito kong tv show.”
4.     Ibaling sa ibang mga bagay ang pag-iinom gaya ng  isports,  pagluluto, business o sa iba mo pang mga magaganda at masasayang mga hobbies.
5.      Huwag mag focus sa problema kundi sa “solusyon” ng problema. Kapag sa problema ka nagtutuon, magrereklamo ka na lang nang magrereklamo  at ang ending ay mag-iinom ka na lamang upang makalimutan ang mga masasakit na tagpo sa iyong buhay. Kapag sa solusyon ka maglalagay ng pansin, makikita mong marami ka pa lang options para malutas ang iyong mga pinapasan sa  balikat.
6.     Magpunta sa pinagkakatiwalaang duktor. Maaari siyang magbigay ng mga medesina na makatutulong sa iyo na sugpuin ang pagkahumaling sa inumin at maglalahad sa iyo ng iba pang mga mahahalagang tips para malutasan ang alkoholismo.     

         Ang pagkalulong sa inumin ay tulad din ng iba pang mga adiksyon. Ito ay hindi lang makasisira ng iyong pagkatao pero makapagtitinag din ito ng relasyon  mo sa iyong pamilya at sa ibang mga tao. Hindi pa huli ang lahat mga tol! Simula na ng pagbabago.

Bilog ang Buwan

          Bilog ang buwan sa kalangitan ngayon. At tila heto na naman ako, pinagmamasadan kung bilog nga ba ito o quarter moon lang. Ewan. Habang nagmamatiyag ako sa kanyang hugis at sinag, bumabalik naman sa aking isipan ang kasabihan na, "Shoot for the moon. If you fail, you'll be one of the stars". Nakaka-inspire, hindi ba?
          Sana, hindi naman ako kakalibutan sa pagmamasid sa buwan. Naisip ko lang, paano kung biglang lilitaw si Angel Locsin sa harapan ko at mag-iiba siya ng anyo bilang isang lobo. Pagkatapos, tatalon siya sa isang sanga ng mataas na puno at siya'y uungol at ang background ay ang buwang hindi perfect ang pagkabilog. Siguro'y kukuha agad ako ng camera at kukunan siya ng picture.
          Paano kung lalabas sa eksena si John Lloyd, tapos lilipad siya nang mataas na mataas hangga't sa maabot niya ang buwan. Kukunin niya ito at ibibigay kay Angel. Tapos, biglang aandar ang music ng Mutya. Kikiligin ba ako sa kakornihan o kikilabutan?
         Tama na nga. Gisingin niyo na lang ako mula sa aking mga imahinasyon at harapin ang reality. Sana, sa totoong buhay, ma shoot ko talaga ang moon na 'yan. Kung hindi man, di bale, star pa rin naman ako, hindi ba?